30hb Oktober, saya terbang ke Kuala Lumpur pada awal pagi untuk urusan kerja di Putrajaya. Sampai di KLIA pada jam 8.30 pagi, saya bergegas ke kaunter Teksi untuk membeli membeli tiket teksi menuju Precint 1 Putrajaya mengejar mesyuarat yang bermula pada jam 9.00 pagi.
Entah apa yang berada di dalam fikiran saya, mungkin terganggu dengan panggilan handphone saya, maka saya berurusan di kaunter sambil menjawab telefon di telinga dan terus menuju keluar mendapatkan teksi. Masuk ke dalam teksi, rasa lega kerana berfikir masih sempat untuk sampai sebelum pukul 9.00 pagi.
Kira-kira 10 minit di dalam teksi, saya tersedar dompet saya dah tiada. Puas meraba mencari tapi tak ada juga. Sah tertinggal atau tercicir semasa saya di kaunter tiket di KLIA.
Dengan penuh malu dan segan saya maklumkan kepada pemandu teksi mengenai dompet saya yang tercicir. Baru saya perasan bahawa pemandu teksi berkenaan ialah seorang wanita sekitar 40-an. Namanya Hani. Perawakan seperti lelaki dengan rambut yang agak pendek. Orang Ipoh.
Beliau setelah puas hati dan yakin memang saya keciciran dompet memaklumkan bahawa beliau akan patah balik ke airport tanpa apa-apa rungutan. Beliau sebenarnya memang pantang dengar pelanggannya tercicir dompet. Bergegar kepala lututnya.
Memang jauh berpusing. Sampai sahaja di airport, saya terus bergegas ke kaunter tiket tu. Alhamdulillah, dompet saya telah disimpan dengan baiknya oleh pekerja kaunter berkenaan.
Saya menaiki semula teksi kak hani dan mengucapkan terima kasih kepada beliau dan kami bergerak ke Putrajaya.
Saya inginlah mengucapkan ribuan terima kasih kepada semua individu yang terlibat yang telah banyak membantu saya ini. Semoga Allah akan mencucuri rahmat dan rezeki yang melimpah ruah kepada mereka atas kejujuran dan sifat ambil berat yang telah mereka tunjukkan.
No comments:
Post a Comment